Τα Γεγονότα και οι Μέθοδοι Διώξεων

Η γενοκτονία των Ποντίων δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά μια συστηματική προσπάθεια αφανισμού του ποντιακού ελληνισμού που διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία (1914-1923). Οι Πόντιοι, που ζούσαν για αιώνες στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, βρέθηκαν στο στόχαστρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αργότερα του κεμαλικού καθεστώτος, επειδή θεωρήθηκαν απειλή λόγω της εθνικής τους ταυτότητας και της πολιτιστικής τους παρουσίας.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την εξόντωσή τους περιλάμβαναν:

• Μαζικές σφαγές: Χιλιάδες Πόντιοι εκτελέστηκαν ή κάηκαν ζωντανοί στα χωριά τους.
• Βίαιες εκτοπίσεις: Πληθυσμοί υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και οδηγήθηκαν σε πορείες θανάτου προς την ενδοχώρα, υπό άθλιες συνθήκες.
• Καταναγκαστικά έργα: Άνδρες στρατολογούνταν στα “τάγματα εργασίας” (αμελέ ταμπουρού), όπου υπό σκληρές συνθήκες εξοντώνονταν από την πείνα, τις ασθένειες και τις κακουχίες.
• Πολιτική εκτουρκισμού: Εκκλησίες μετατράπηκαν σε τζαμιά ή καταστράφηκαν, ελληνικά σχολεία έκλεισαν και η ποντιακή ταυτότητα επιχειρήθηκε να εξαλειφθεί.

Υπολογίζεται ότι πάνω από 350.000 Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτή την περίοδο τρόμου, ενώ όσοι επέζησαν κατέφυγαν σε Ελλάδα, Ρωσία και άλλες χώρες, δημιουργώντας νέες κοινότητες αλλά κουβαλώντας το βάρος της απώλειας και της προσφυγιάς.

Παρά την ιστορική τεκμηρίωση, η γενοκτονία των Ποντίων παραμένει ακόμα ένα ζήτημα προς πλήρη διεθνή αναγνώριση. Η 19η Μαΐου, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα το 1919, έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, υπενθυμίζοντας ότι η αλήθεια και η δικαιοσύνη δεν πρέπει να σιωπήσουν.